به نقل از سایت: www.mehrnews.com

ارمنستان؛ کشوری پُر از افسانه‌ با مردمی آرام و شهرهایی خلوت؛ همسایه‌ای که ایرانی‌های زیادی را به سوی خود جلب کرده و حالا هزاران ایرانی می‌توانند درباره تجربه سفر به این کشور حرف بزنند.

با شنیدن نام ارمنستان اولین چیزی که به ذهنتان می رسد چیست؟ اگر به آنجا سفر کرده باشید حتما خاطره سفر به این کشور همسایه برایتان تداعی می شود ولی اگر نرفته باشید می خواهم اطلاعاتی درباره این کشور به شما بدهم.

چندی پیش فرصتی پیش آمد تا به همراه گروهی از نمایندگان رسانه های داخلی از مناطق مختلف گردشگری این کشور دیدن کنیم. سفری که در نوع خود تجربه خوب و متفاوتی بود و حالا می توانم تجربه ام را با شما در میان بگذارم.

اگر فکر می کنید ارمنستان هم مانند ایران احتمالا سرزمین پهناور و بزرگی است و از شمال و جنوب به دریا متصل است و یا دارای ذخایر گوناگون معدنی و طبیعی، شهرهای شلوغ و جمعیت متراکم است، باید بگویم اینطور نیست.

همچنین اگر فکر کنید در ایروان پایتخت ارمنستان هم احتمالا در تمام ساعات روز برای دسترسی به بزرگراه ها و مناطق مختلف شهر مشکل خواهید داشت، ماشین ها در حال بوق زدن هستند و جمعیت زیادی مرتبا از اینطرف شهر به آنطرف می روند و آسمان نیز همیشه دودی و آلوده است، باز هم اشتباه می کنید.

در پایتخت ارمنستان که راه می روی شهر آرام است و می توانی آن را حس کنی. در گوشه و کنار چشمت به گردشگرهای ایرانی می خورد و هموطنانی که معمولا به صورت چند نفری در خیابان ها قدم می زنند. همچنین می توانی با اندکی دقت اتوبوس های ایرانی حامل گردشگران از نقاط مختلف ایران را هم ببینید. آنها می گویند ایرانی ها تنها گردشگرانی هستند که از ارمنستان سوغات خریداری می کنند و این رفتار معمولا از سوی مردم سایر کشورها دیده نمی شود.

روابط خوب و نزدیک ایران با کشور ارمنستان باعث شده تا طی سال های گذشته هزاران گردشگر ایرانی برای دیدن زیبایی های ارمنستان به این کشور همسایه سفر کنند. برای گردشگران و علاقه‌مندان سفر آن هم از نوع خارجی، مناسب تر بودن هزینه های سفر و دیدن مناطق آرام، خلوت و جاذبه های طبیعی، همچنین داشتن حس نزدیکی به وطن و نفس کشیدن در هوایی شبیه به خانه، قطعا ارمنستان گزینه جذاب و مناسبی خواهد بود.

رفتن به این کشور هم تقریبا آسان است، می توان از طریق تورهای هوایی و دریافت ویزای ارمنستان مسافر این کشور شد و یا از طریق تورهای زمینی و از شمال غرب ایران به این کشور سفر کرد. به دلیل دوستی و نزدیکی مردمان دو کشور، به نظر می رسد طی سال های گذشته روند گردشگری ایرانیان از ارمنستان رو به افزایش باشد و این هدفی است که ارامنه برای جذب گردشگر دنبال می کنند.

ارمنستان کشوری است با آب و هوای سرد در زمستان و خنک و معتدل در دیگر فصول سال. در ایروان می توان هم معماری مدرن و آپارتمان هایی از جنس تهران را دید و هم معماری گذشته و سنتی این شهر خودنمایی می کند.

از ویژگی های خوب ارامنه تلاش برای حفظ، نگهداری و بزرگداشت تاریخ و گذشته خود است. تاریخ ارمنستان پُر از افسانه های گوناگون جنگی و رمانتیک است و آنها درباره قهرمان های تاریخی خود با احترام سخن می گویند.

تقریبا در تمامی استان ها و مناطق این کشور، مجسمه هایی به چشم می خورد که بنا به گفته مردم ارمنستان، هر یک دارای فلسفه و پشتوانه تاریخی است. از مهم ترین مجسمه هایی که در پایتخت ارمنستان می توان نام بُرد، مجسمه مام وطن (مایر هایاستان) یا همان مجسمه مادر ارمنستان است که در بلندترین نقطه شهر ایروان به چشم می خورد.

مردم می گویند مجسمه مسی مادر با شمشیری در دست که در سال ۱۹۶۷ در بلندترین نقطه شهر نصب شده و تقریبا از بسیاری از نقاط شهر می توان آن را مشاهده کرد، سمبلی از قدرت و توان زنان ارمنی است که می خواهند بگویند اگر لازم باشد زن ها هم از کشورشان دفاع می کنند.

در واقع مجسمه پارک پیروزی ارمنستان که در کنار آن می توان تانک ها، ماکت هواپیما و موشک های جنگی را نیز مشاهده کرد بر جدی بودن ارامنه در دفاع از کشورشان و جانفشانی در مقابل تهدید بیگانگان تاکید دارد.

اگر به ارمنستان می روید احتمالا در بیشتر ساعات شبانه روز از قدم زدن در خیابان های تقریبا خلوت شهر لذت خواهید بُرد. هوا تمیز و دسترسی به نقاط مختلف شهر به دلیل کم حجم بودن ترافیک، آسانتر است. تقریبا صدای بوق ماشین ها شنیده نمی شود و حرکت در خیابان ها نظم قابل قبولی دارد. ندیدم ماشینی از چراغ قرمز رد شود و یا راننده ای با سبز شدن چراغ دستش را روی بوق بگذارد.

هرچند در گوشه و کنار چند راننده عصبانی و عجول را هم می توان دید، اما بیشتر آنها به ویژه در پایتخت رانندگی خوبی دارند. انگار آرامش شهر، خلوتی خیابان ها (البته نسبت به تهران) و آب و هوای خوب بر رفتار و نگرش مردم هم تاثیر خوبی داشته است.

در ایروان می توان آسمان را آبی تر دید. پایتخت تقریبا آرامش دارد و این مسئله در سایر استان ها و شهرهای ارمنستان بیشتر به چشم می آید. البته در ایروان که سوار ماشین می شوید حتما تقاطع ها و چراغ قرمزهای فراوان توجه شما را جلب خواهد کرد.

با وجود اینکه آسمان ایروان را می توان آبی تر از تهران و شب ها را نیز پُرستاره تر دید، اما خیلی نمی توان روی آن حساب کرد. ممکن است وقتی شما در خیابان هستید، بدون مقدمه آسمان تغییر کند و باران ببارد، آنگاه در خیابان ها آب به راه می افتد و البته اندکی بعد همه چیز آرام می شود. باران آمدن و قطع شدن آن درست مانند باران کارتن های دهه ۶۰ است که از تلویزیون به صورت سیاه و سفید می دیدیم.

ارمنستان از بسیاری نقاط ایران سردتر است و احتمالا این روزها در آبان ماه دیگر آنجا برف خواهد بارید. مردم ارمنستان می گویند خشکسالی های جهانی در میزان بارش و کوتاه شدن زمان بارندگی ها در کشور پُرآب ارمنستان هم تاثیر گذاشته است.

در نقاط مختلف شهر که گذر کنید، پای همه درختان را سفید می بینید. دلیل این کار این است که درختان در برابر انواع آفت ها و پوسیدگی محافظت شوند. رنگ سفید نیم تا یک متری پای درختان حتی در باغات و جنگل های اطراف شهر نیز دیده می شود؛ دستکم در خود شهر ایروان تمامی درخت ها رنگ شده اند.

چراغ قرمزهای تقاطع خیابان ها حتی در استان های خلوت تر و شهرهای دورتر از مرکز هم وجود دارد و شما باید در مسیری بسیار خلوت هم به انتظار سبز شدن چراغ بمانید. مردم ارمنستان مرتبا درباره داشته ها و گذشته خود با افتخار سخن می گویند و آن را بزرگ می دارند.

اگر بخواهید درباره غذاهای ارمنستان بدانید باید گفت، در بسیاری از موارد شباهتی به غذاهای ایرانی ندارد البته برخی ویژگی های آن مانند استفاده از سبزیجات، سالادها، آب، نوشابه و آب میوه در سفره های ناهار یا شام به هم شبیه هستیم.

در رستوران های ارمنستان خبری از برنج زعفرانی، جوجه، زرشک پلو، قرمه سبزی، خورش قیمه، شیشلیگ، بختیاری، قفقازی و کوبیده نیست؛ اما ماهی وجود دارد و البته پخت آن متفاوت است. آنها معمولا برنج نمی خورند و اگر هم استفاده شود، طبخ آن با چیزی که در ایران رایج است تفاوت دارد. با این وجود، خیلی نگران نشوید چون می توانید غذاهایی تقریبا جدید و با مزه های متفاوت که معمولا در رستوران های ایران وجود ندارد را امتحان کنید.

در رستوران های ایروان می توانید غذایی خالی از برنج، اما به همراه سالاد، ماست، نوشیدنی ها و خیلی چیزهای دیگر را نوش جان کنید. ارامنه معتقدند غذاهای آنها سبک اروپایی دارد؛ بنابراین پنیر با مزه های مختلف، بادمجان با پخت های گوناگون و سالاد خیار و گوجه، نان و سوپ تقریبا پای ثابت سفره های ارمنستانی است.

از ماشین های ایرانی تنها سمند را می توان در گوشه و کنار دید که برخی ماشین پلیس است و برخی نیز احتمالا تاکسی. در ارمنستان ماشین های خارجی فراوانی از طریق گرجستان وارد می شود و با وجود اینکه تنوع بالایی از ماشین ها دیده نمی شود، اما رفت و آمد بنزهای الگانس آلمانی در معابر شهر خودنمایی می کند.

شاید دیدن یک سمند در پشت چراغ قرمز برای هر ایرانی جالب و خوشحال کننده باشد، اما ارامنه می گویند به دلیل واردات ماشین های روز اروپا با قیمت های مناسب و مطلوب نبودن خدمات پس از فروش، سمند پس از یک دوره از بازار این کشور خداحافظی کرد و حالا تنها بازمانده های آن را می توان گاهی در گوشه ای از شهر دید.

برخی می گفتند در ارمنستان می توان با ۵ هزار دلار معادل ۱۷ میلیون و ۵۰۰ هزارتومان یک بنز الگانس خارجی سوار شد که البته خودروی نویی نیست. با این وجود هر لیتر بنزین در ارمنستان ۳.۵ برابر قیمت آن در ایران یعنی ۳۵۰۰ تومان است.

ارامنه برای کشته های جنگی خود احترام قائلند و خیابان های شهرها را به نام جنگاوران، مقامات سیاسی و شعرا نامگذاری می کنند. در ایروان موزه های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها موزه پاراجانف؛ فیلمساز ارمنستانی است.

آقای زاون سارکسیان؛ مدیر موزه پاراجانف که خود از عکاسان معروف ارمنستان است معتقد است: پاراجانف که از سال ۱۹۶۶ به ارمنستان دعوت شده بود، در واقع فیلمسازی مدرن را آغاز کرد و می توان وی را با عباس کیارستمی؛ فیلمساز برجسته بین‌المللی ایران مقایسه کرد.

مدیر موزه پاراجانف که با این فیلمساز ارمنی دوستی بسیار نزدیکی داشته است می گوید پاراجانف علاقه بسیار زیادی به فرهنگ ایرانی، قالیبافی و هنر مینیاتور ایران داشت و وی در زمانی اجازه خواسته بود تا به ایران بیاید و درباره شاهنامه فردوسی فیلم بسازد.

در ارمنستان طی سال های اخیر یک عزمی شکل گرفته و آنها از طریق برخی بنیادهای خیریه و غیرانتفاعی به دنبال سرمایه گذاری در بخش گردشگری و ساخت روستاها و مراکز گردشگری هستند. ۱۰۰lives نام پروژه ای است در این کشور که تلاش می کند از طریق ترغیب ارامنه ثروتمند ساکن در سایر نقاط جهان و همچنین سرمایه گذاران داخلی، منابعی را برای ساخت مناطق مختلف توریستی و گردشگری در ارمنستان فراهم کند.

آنها می گویند پروژه های گران قیمتی را به اجرا گذاشته اند و به دنبال ایجاد مراکز علمی، کالج ها و مراکز گردشگری هستند. ارامنه برای یک پروژه تله کابین در استان سونیک (نزدیک مرز ایران) ۸۰ میلیون دلار سرمایه گذاری خواهند کرد که ۲۲ میلیارد دلار آن از طریق همین بنیاد تامین می شود.

بازسازی کلیساها و ایجاد تغییراتی در برخی روستاها برای ساخت فضاهای گردشگری در طول سال های گذشته در این کشور دنبال می شود. با این وجود، خودشان می گویند هنوز برخی زیرساخت ها مانند ساخت راه های دسترسی و مواردی مانند آن در این کشور آماده نیست.