به نقل از سایت: www.hoosk.net
هاروت ساسونیان حقوقدان و سردبیر نشریه «کالیفرنیا کوریر» در ستون هفتگی روزنامه مذکور به بررسی کتاب جدید جفری روبرتسون، کارشناس مشهور و بریتانیایی حقوق بین الملل تحت عنوان «نسل کشی نامناسب، امروز چه کسی ارمنیان را به خاطر می آورد» پرداخته است. این کتاب نسخه کامل از گزارشی 40 صفحه ای با تیتر «آیا نسل کشی ارمنیان واقعیت دارد» است، که پیش از این روبرتسون در سال 2009 میلادی در بریتانیا منتشر کرده بود.
کتاب روبرتسون بر پایه اسناد و مدارک سری وزارت امور خارجه بریتانیا و سیاستهای کلان آن کشور که حاوی اعلامیه ها و موضع رسمی دولت در مورد نسل کشی ارمنیان است منتشر شده است. این اسناد بر اساس قانون آزادی دسترسی به آرشیوها در بریتانیا مورد مطالعه روبرتسون قرار گرفته است. این اسناد گویای این حقیقت است که دولتهای گذشته و حال بریتانیا جهت خشنودی و اعمال سیاست های اقتصادی و نظامی خود در ترکیه موضع انکار و نفی واقعیت نسل کشی ارمنیان را در پیش گرفته اند.
هاروت ساسونیان می نویسد: آقای روبرتسون اخیرا پیشنویس کتاب 286 صفحه ای خود را که قرار است بزودی در انگلستان،استرالیا ،کانادا و آمریکا چاپ شود برای من ارسال کرده اند. وی در این کتاب مطالعه وسیع و ژرفی در اسناد و مدارک بجا مانده از نسل کشی ارمنیان به انجام رسانده و ایمان دارم هر فردی که این کتاب را مطالعه نماید کمترین شبهه ای در ماهیت عمل و واقعیت نسل کشی ارمنیان در او باقی خواهد ماند.
ساسونیان به نقل از روبرتسون می نویسد: اسناد و مدارک سری بدست آمده از آرشیو وزارت امور خارجه بریتانیا و انتشار گزارش 40 صفحه ای وی در سال 2009 میلادی باعث یک تغییر رویه مثبت نزد سیاستمداران و دولتمردان بریتانیایی شده است و ما این تغییر را به آرامی و در اظهارات واقع بینانه تر و مسئولانه تر مقامات بریتانیایی شاهد هستیم.
روبرتسون در این خصوص به سندی از وزارت امور خارجه بریتانیا که مربوط به سال 2010میلادی است اشاره کرده و می نویسد:
در این سند آمده است که وظیفه دولت بریتانیا بررسی واقعیت نسل کشی ارمنیان،شناسایی رسمی آن و صدور احکام حقوقی یا تاریخی نمی باشد. بلکه بیشتر شناسایی دردها و مصیبتهای روا رفته به ارمنیان و به نوعی جبران آن مورد اتفاق نظر است. از طرفی و با توجه به جمعیت کم دیاسپورای ارمنی (بیست هزار نفر) و ضعف لابی ارمنیان که نمی توانند اهرمی سیاسی و دیپلماتیک بر کشور محسوب شوند، زمان برای اظهار نظر و شناسایی نسل کشی ارمنیان مناسب نبوده و الزامی نیست.
روبرتسون با اشاره به نزدیک شدن یکصدمین سالگرد نسل کشی ارمنیان می گوید :دولت بریتانیا در آستانه یکصدمین سالگرد نسل کشی ارمنیان در سال 2015 میلادی تصمیم گرفته مواضع نرم تری اتخاذ نماید. نمونه آن را می توان صدور مجوز سال گذشته وزارت امور خارجه بریتانیا جهت شرکت سفیر آن کشور در مراسم مذهبی 24 آوریل در بیروت اشاره کرد.
در انتهای کتاب روبرتسون دو راهکار حقوقی جهت شناسایی رسمی نسل کشی ارمنیان پیشنهاد کرده و می گوید:
به نظر بنده برای ارمنیان تنها دو راه وجود دارد یا دولت ارمنستان می تواند با ارائه طرح دعوی به دادگاه بین المللی تقاضای شناسایی رسمی نسل کشی ( با توجه به ماده 9 کنوانسیون بین المللی نسل کشی)کند و یا با رجوع به دبیر کل سازمان ملل متحد خواستار تشکیل یک دادگاه فوق العاده و مستقل جهت بررسی این موضوع شود.